Często zadawane pytania z zakresu medycyny

Tässä on luettelo usein kysytyistä kysymyksistä, jotka on koottu vuosien ajalta. Listan ovat laatineet DANin lääketieteen asiantuntijat, ja siinä on esitetty erityisiä, näyttöön perustuvia suosituksia, joita jäseniemme tulisi ottaa huomioon.

Szukaj

Pracuję jako instruktor nurkowania i muszę usunąć ząb trzonowy i wstawić na jego miejsce implant. Chciałbym się dowiedzieć, jak długa przerwa jest zalecana przed powrotem do nurkowania zakładając, że nie będzie żadnych powikłań ani z wyrwaniem zęba, ani z implantem.
Na chwilę obecną chirurdzy nie mają jednolitych zaleceń związanych z nurkowaniem po zabiegach chirurgicznych w obrębie jamy ustnej. Generalna zasada mówi, że im bardziej skomplikowana jest procedura chirurgiczna, tym dłużej należy odczekać przed podjęciem nurkowania. Powikłania po zabiegu, jak również ukryte schorzenia, palenie tytoniu i picie alkoholu mogą wydłużyć ten czas.

W przypadku osseointegracji (wstawiania implantu w kość), po zabiegu należy unikać czegokolwiek, co naciskałoby na skórę wokół implantu i zakrywało śrubę lub miejsce, które się goi.

Zbyt wczesne rozpoczęcie nurkowania po zabiegu i związany z tym nacisk (nawet bardzo mały) może uszkodzić gojące się miejsce. Na przykład, jeśli ustnik automatu znajduje się ponad miejscem wstawienia implantu, przeniesienie siły zgryzania ustnika może spowodować uszkodzenie implantu. Należy wziąć pod uwagę również inne kwestie i odłożyć nurkowanie na tak długi okres czasu, jaki jest niezbędny, aby uniknąć powikłań związanych z zabiegami w jamie ustnej:

  • rewaskularyzacja (wznowienie przepływu krwi przez naczynia krwionośne),
  • stabilizacja implantu,
  • zmiany ciśnienia w jamie ustnej i zatokach,
  • zdolność utrzymania automat w ustach oraz
  • używanie leków przeciwbólowych lub na infekcję.

 

Przeszczepy kości i operacje zatok są bardziej skomplikowane i wymagają dłuższego okresu oczekiwania przed podjęciem nurkowania. Im większe jest miejsce przeszczepu, tym dłuższy jest okres rekonwalescencji. Niektórzy lekarze zalecają unikanie jakichkolwiek aktywności, które powodują mikro-ruchy przez co najmniej sześć miesięcy. W rzeczywistości całkowite wyleczenie kości w miejscu implantu może zająć nawet rok. Chociaż nurkowanie przed upływem roku może nie spowodować problemu, Twój chirurg powinien określić odpowiedni okres czasu oczekiwania. Nawet jeśli Twój chirurg nie jest nurkiem, zastosuj się do jego rady.

Ponieważ Twój implant to ząb trzonowy, problemy z przygryzaniem automatu Ciebie nie dotyczą, ale musisz wziąć pod uwagę wszystkie inne kwestie.

Mam dwa pytania dotyczące problemów dentystycznych: jak długo powinienem zaczekać, zanim zacznę nurkować po wyrwaniu zęba? Jak długo nie należy nurkować po przeszczepie kości, w którą w przyszłości będzie wkręcana śruba?
Wyrwanie zęba nie musi oznaczać przerwy w nurkowaniu. Jeśli nie występują u Ciebie żadne komplikacje, możesz nurkować, kiedy tylko chcesz i czujesz się dobrze. Natomiast po przeszczepie kości przed implantacją protezy dentystycznej zaleca się poświęcenie czasu na odpoczynek.

Nurkowanie nie powoduje jakichkolwiek szczególnych problemów w przypadku obu tych procedur, zatem jak tylko Twój chirurg szczękowy pozwoli Ci wykonywać normalne, codzienne czynności, możesz również wrócić do nurkowania.

Niedawno wróciłem z wakacji nurkowych. Po mniej więcej tygodniu od powrotu zacząłem mieć problem z zębem, a trzy dni później okazało się, że wymagane jest leczenie kanałowe. Mój dentysta powiedział, że znał innego nurka, który również musiał przejść leczenie kanałowe, a moja żona ma znajomego nurka, który także leczył ząb kanałowo. Czy to zbieg okoliczności czy też problem związany z nurkowaniem?
Nie stwierdzono żadnego związku przyczynowo-skutkowego między leczeniem kanałowym a nurkowaniem. Jest możliwe, że powtarzane zaciskanie automatu zębami może pogorszyć ukryty problem.

Leczenie kanałowe jest generalnie potrzebne, gdy doszło do uszkodzenia nerwu zęba z powodu bezpośredniego uderzenia w okolicę zęba lub w wyniku próchnicy, ropnia lub infekcji.
Większość przypadków leczenia kanałowego przeprowadza się u pacjentów w wieku ponad 50 lat, u których wystąpiła jedna z wyżej wymienionych sytuacji po używaniu zęba przez całe ich życie.
Patrząc na statystyki dotyczące tysięcy certyfikowanych nurków w wieku ponad 50 lat można stwierdzić, że leczenie kanałowe występuje rzadko.
Najprawdopodobniej problem wystąpił przypadkowo i zapewne i tak by doszło do uszkodzenia zęba, nawet gdybyś nie brał udziału w nurkowaniu. Istnieje niewielkie ryzyko infekcji zaraz po leczeniu kanałowym, ale kiedy Twój dentysta zakończy leczenie, nie powinieneś mieć żadnych problemów podczas nurkowania.

Mam 45 lat i jestem nurkiem od 2012 roku. Chciałbym się dowiedzieć, czy mogę nurkować z nieswoistym zapaleniem jelit.
Nieswoiste zapalenie jelit (inflammatory bowe disease – IBD) może być spowodowane przez wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub chorobę Crohna. Główne symptomy to biegunka, czasem krwawa, ból brzucha, nudności i wymioty często połączone z gorączką i utratą wagi.

Zazwyczaj IBD występuje u nurków między 20 a 40 rokiem życia, którzy mają następujące objawy:

  • nieregularne występowanie choroby z długimi okresami normalnego funkcjonowania jelit oraz
  • komplikacje, takie jak anemia, problemy z poziomem elektrolitów, odwodnienie, słaba absorpcja płynów, choroba wątroby i ogólne zmęczenie.

Leczenie farmakologiczne często polega na podawaniu kortykosteroidów, które mogą osłabić zdolność organizmu do zwalczania infekcji.

Forma fizyczna a nurkowanie:
osoba cierpiąca na objawowe IBD nie powinna nurkować do momentu, w którym leczenie spowoduje remisję i nie będzie musiała przyjmować leków. Nurek, u którego nie występują znaczące komplikacje w trakcie IBD lub leczenia i którego układ sercowo-naczyniowy jest wystarczająco wydolny może rozważać branie udziału w nurkowaniach.

Mam 56 lat i jestem zdrowy. Trzy lata temu miałem idiopatyczną (spontaniczną) zatorowość płucną. Nie biorę już leków przeciwzakrzepowych i jestem bardzo aktywny. Czy mogę nurkować?
Podczas oceny zdolności do nurkowania po zatorowości płucnej należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Po pierwsze trzeba określić jej przyczynę, aby ocenić ryzyko ponownego wystąpienia. Ocena tego ryzyka może być trudna w Twoim przypadku, ponieważ zatorowość była idopatyczna (czyli wystąpiła z nieznanej przyczyny).

Następnie należy oszacować uszkodzenie płuc.
Blizny i/lub zrosty mogą utrudniać odpowiednią wymianę gazową, przez co nurkowanie będzie niebezpieczne. DAN nie jest uprawniony do oceny zdolności do nurkowania u danej osoby – taką decyzję musi podjąć lekarz. Najlepszą metodą rozpoczęcia procesu sprawdzania, czy możesz nurkować jest przeprowadzenie spiralnej tomografii komputerowej o wysokiej rozdzielczości, aby sprawdzić, czy tkanka płucna nie została uszkodzona. Jeśli płuca są zdrowe i wyniki testów wysiłkowych są w normie, możesz rozważyć powrót do nurkowania.
Nadciśnienie płucne i inne związane z tym schorzenia mogą ograniczyć Twoją tolerancję wysiłkową.
Niektóre leki mają skutki uboczne, które mogą ograniczyć Twoją zdolność do bezpiecznego nurkowania, dlatego powinieneś powiedzieć swojemu lekarzowi o wszystkich lekach, które bierzesz i przedstawić mu swoją historię choroby.
Jeśli lekarz pozwoli Ci wrócić do nurkowania, poproś o zgodę na piśmie, abyś mógł przekazać ten dokument do swojego centrum nurkowym, które prawdopodobnie będzie wymagać oświadczenia na piśmie, zanim pozwoli Ci wejść do wody.

W zeszłym tygodniu złapałam przeziębienie połączone z wysoką gorączką i problemami z oddychaniem. Po badaniu lekarz stwierdził skurcz oskrzeli i dał mi leki: 3 dni miałam brać antybiotyk Azithormycin, a potem Ambroxol. Wydaje mi się, że mogę już swobodnie oddychać przez nos i za kilka dni znów idę na badania. Chciałabym poznać waszą opinię, zanim zacznę znów nurkować.
Możesz bezpiecznie nurkować tylko wtedy, gdy lekarz potwierdzi,
że poważne zapalenie na poziomie górnych dróg oddechowych i oskrzeli zostało całkowicie wyleczone i nie musisz już brać leków.
Kilka miesięcy temu wystąpiła u mnie samoistna odma opłucnowa. Ile czasu powinienem poczekać zanim znów zacznę nurkować?
Niestety obecnie samoistna odma opłucnowa jest uważana za absolutne przeciwwskazanie do nurkowania.

Dzieje się tak z dwóch powodów.

  1. Po pierwsze, jeśli odma wystąpiła bez żadnego urazu (stąd nazwa „samoistna”), może do niej ponownie dojść w każdej chwili. Niektóre statystyki dowodzą, że u połowy osób, u których stwierdzono samoistną odmę opłucnową, wystąpi ona ponownie w przyszłości.
  2. Po drugie, jeżeli odma opłucnowa zdarzy się podczas nurkowania, jakiekolwiek zwiększenie ciśnienia (np. podczas wynurzania) zwiększy objętość powietrza w jamie opłucnej.

Doprowadzi to do odmy prężnej, podczas której ciśnienie wewnątrz ciała będzie ściskać płuca i serce. Jest to zaburzenie zagrażające życiu, zwłaszcza jeżeli dojdzie do niego pod wodą, tuż po wynurzeniu lub na łodzi nurkowej. Ogólnie mówiąc ryzyko jest zbyt duże i może dojść do wypadku śmiertelnego, dlatego nie powinieneś nurkować. To ograniczenie dotyczy również jakiegokolwiek wystawienia się na działanie ciśnień, np. w komorze hiperbarycznej, nawet w celach szkoleniowych.

Jaki wpływ może mieć na mnie zespół napięcia przedmiesiączkowego, kiedy nurkuję?
Premenstrual Syndrome, or PMS, is a group of poorly understood and poorly defined psychophysiological symptoms experienced by many women (25-50 percent of women) at the end of the menstrual cycle, just prior to the menstrual flow. Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) to zespół słabo rozumianych i zdefiniowanych psychofizjologicznych symptomów występujących u wielu kobiet (25-50%) pod koniec cyklu menstruacyjnego, tuż przed miesiączką. Symptomy PMS obejmują wahania nastroju, drażliwość, zmniejszenie koncentracji, napięcie, zmęczenie, depresję, bóle głowy, wzdęcia, opuchnięcia, bolesność piersi, ból w stawach i łaknienie. Odkryto, że ostry zespół napięcia przedmiesiączkowego nasila ukryte problemy emocjonalne. Chociaż w niektórych przypadkach używa się progesteronu, jak dotąd nie opracowano spójnej, prostej kuracji.

FORMA FIZYCZNA A NURKOWANIE

Badania wykazały, że wypadki generalnie zdarzają się częściej u kobiet podczas PMS. Jeśli kobieta cierpi na zespół napięcia przedmiesiączkowego, być może dobrą decyzją jest wykonywanie w tym czasie konserwatywnych nurkowań. Nie ma jednak naukowego dowodu na to, że kobiety w tym okresie czasu są bardziej podatne na chorobę dekompresyjną lub wypadki nurkowe.

Również osoby z udowodnioną depresją i tendencjami do zachowań antyspołecznych powinny zostać ocenione pod kątem udziału w nurkowaniu, ponieważ mogą stanowić ryzyko dla siebie i dla swojego partnera nurkowego.

Chciałabym otrzymać informacje dotyczące metody antykoncepcji najbardziej kompatybilnej z nurkowaniem. Rozważam założenie wkładki domacicznej (IUD) z miedzią jako substancją aktywną, która nie wymaga brania hormonów.
Obecnie nie ma zaleceń medycznych, które stwierdzają, że jedna metoda antykoncepcji jest lepsza niż druga, jeśli chodzi o narażenie na stres dekompresyjny. Nie ma wyników prób klinicznych ani danych dotyczących wkładki IUD, ale nie widzę żadnych przeciwwskazań do jej używania podczas nurkowania.

Przyjęto zasadę, że jeśli nie stwierdzono skutków ubocznych lub nie udokumentowano większego ryzyka powstania zakrzepu (choć miałoby to również wpływ na przepisanie środka antykoncepcyjnego), nie ma żadnych przeciwwskazań do nurkowania również przy zażywaniu doustnych środków antykoncepcyjnych.

Mimo wszystko zdecydowanie zaleca się wybieranie bardziej konserwatywnych profili nurkowych - nurkowania bez przystanków dekompresyjnych, nie więcej niż dwa nurkowania dziennie, maksymalna głębokość 30 metrów, czas na dnie nie dłuższy niż 70-75% maksymalnego dopuszczalnego czasu i jeśli to możliwe używanie nitroksu wyliczając czas nurkowania dla powietrza.

Mam pytanie dotyczące karmienia piersią i nurkowania. Moja żona właśnie urodziła dziecko. Nadal karmi je piersią i jeśli wszystko pójdzie dobrze, chciałaby kontynuować przez co najmniej kolejne 4 miesiące. Z drugiej strony bardzo chce wrócić do nurkowania. Zastanawiam się, czy azot, który stopniowo nasyca tkanki i w końcu przejdzie do mleka nie będzie miał wpływu na dziecko. Nurkujemy na maksymalną głębokość 30 metrów i pozostajemy w granicach limitów nurkowania bezdekompresyjnego. Czy przeprowadzono jakiekolwiek badania w tej dziedzinie? Jak to może wpłynąć na dziecko? Myślę, że moja żona będzie ściągać mleko przed nurkowaniem, aby mogła karmić dziecko mlekiem bez azotu, ale jak długo trwa odsycanie azotu z tkanki w piersiach?
Azot nie kumuluje się w mleku matki, a nawet gdyby tak było, picie tego mleka nie spowodowałoby żadnego ryzyka dekompresji u dziecka. Twoja żona może zatem wrócić do nurkowania kilka tygodni po urodzeniu dziecka (generalnie zaleca się poczekanie co najmniej 3 tygodnie, aby kobieta mogła odzyskać formę po „traumie” porodu i zmianach hormonalnych).

Podczas kilku pierwszych miesięcy zalecamy pozostawanie w granicach limitów nurkowań bezdekompresyjnych, na przykład takich, które nie mają obowiązkowego przystanku dekompresyjnego. W końcu nie można zlekceważyć zmian zachodzących w organizmie w ciągu 9 miesięcy ciąży.

Jeśli twoja żona będzie nurkować w miesiącach, w których karmi piersią, może wystąpić tylko jedna niedogodność: ciśnienie wywierane przez skafander na klatkę piersiową i piersi może w niektórych przypadkach zmniejszyć produkcję mleka (jest to znana technika - kobiety, które chcą przestać karmić piersią noszą obcisłe ubrania lub bandaże wokół piersi).
Jednak ponieważ twoja żona nie będzie nosić skafandra nurkowego przez cały dzień, ryzyko jest bardzo małe.

Czy karmienie piersią dziecka po nurkowaniu jest bezpieczne?
Tak, jest bezpieczne. Nurkowanie nie wpływa negatywnie na mleko z piersi i nie ma ryzyka choroby dekompresyjnej u dziecka.

Chociaż azot kumuluje się we wszystkich tkankach i płynach w organizmie matki, usuwanie gazu obojętnego po bezpiecznym nurkowaniu następuje szybko.
Mało znaczące ilości azotu mogą być obecne w mleku matki, ale jest to gaz obojętny i nie stanowi ryzyka dla dziecka. Jednak ze względu na możliwy rozwój bakterii na skórze pod skafandrem, dokładne przemycie piersi po nurkowaniu i przed karmieniem może zapobiec chorobom ogólnoustrojowym.

Niedawno poproszono mnie o przeprowadzenie kursu dla 16-letniej autystycznej dziewczynki. Chciałem zapytać, czy to jest możliwe i czy są jakiekolwiek potencjalne konsekwencje i przeciwwskazania.
Z wielu powodów autyzm jest przeciwwskazaniem do nurkowania. Ze względu między innymi na problemy z komunikacją dziewczynka może znaleźć się w dużym niebezpieczeństwie w środowisku wodnym.

Ponieważ ocena jest niezwykle delikatna i złożona, radzę skonsultować się ze specjalistą w medycynie nurkowej, który powinien porozmawiać z dziewczynką i przekazać Ci bezpośrednią ocenę.
Opinia tego specjalisty powinna być następnie porównana i zweryfikowana przez neuropsychiatrę, który zna historię choroby dziewczynki.

Regularnie mam bóle głowy po nurkowaniu. Nie cierpię na migreny i nie boli mnie głowa po krótkich nurkowaniach. Co może być problemem?
Chronicznie nawracające bóle głowy po długich nurkowaniach mogą mieć kilka przyczyn.

Najczęstsze powody to:

  1. Akumulacja dwutlenku węgla we krwi z powodu nieprawidłowej techniki oddychania. Te bóle głowy są bardzo ostre i trwają przez dłuższy czas.
  2. Niekorzystna pozycja podczas nurkowania, która powoduje nadmierny wyprost kręgosłupa szyjnego. Często towarzyszy temu stwardnienie mięśni szyi.
  3. Za mocne przygryzanie ustnika automatu również może prowadzić do zbytniego napięcia mięśni żucia oraz mięśni kręgosłupa szyjnego, co wywołuje ostre bóle głowy, które jednak szybko mijają po nurkowaniu.
Mam kursanta, który chce nauczyć się nurkować, ale cierpi na mózgowe porażenie dziecięce. Jakie mogą być problemy?
Mózgowe porażenie dziecięce to uszkodzenie mózgu obecne od urodzenia, które objawia się pewnym poziomem niesprawności. Ta choroba obejmuje szeroki zakres problemów klinicznych, od „nieprawidłowego chodzenia” do bardzo poważnych upośledzeń uniemożliwiających normalne funkcjonowanie.

W niektórych przypadkach występują napady drgawek, problemy z uczeniem się i zaburzenia mowy.

Zdolność do nurkowania zależy całkowicie od stopnia niepełnosprawności u danej osoby.

Kandydaci z niewielkimi problemami mogą zostać zakwalifikowani na kurs, natomiast osoby z większym stopniem upośledzenia mogą kwalifikować się na jeden z programów nurkowych dla niepełnosprawnych.
Należy zwrócić szczególną uwagę na to, czy u kandydata nie występują napady drgawek oraz czy jest w stanie opanować umiejętności w wodzie.
Aby ocenić, czy dana osoba nadaje się do udziału w nurkowaniu potrzebna jest osobna analiza dla każdego przypadku.

Kiedy mój syn był młodszy, przez pewien okres czasu zdarzyło mu się kilka razy zemdleć. Lekarze nigdy nie stwierdzili na pewno, jaka była przyczyna i wydaje mi się, że z tego wyrósł. Teraz chce nauczyć się nurkować. Czy te przypadki omdlenia będą stanowiły problem?
Na to pytanie trudno odpowiedzieć, ponieważ jest wiele czynników, które mogą powodować krótkotrwałą zmianę stanu świadomości. Takie stany to np. omdlenie, spadek ciśnienia krwi, które jest bardzo powszechne u młodych osób, zmiana rytmu bicia serca, które zdarza się raczej u starszych ludzi, skutki działania leków i zmiany psychologiczne, takie jak wystąpienie halucynacji.
Podobnie jak w przypadku padaczki, jakakolwiek utrata przytomności pod wodą prawdopodobnie skończy się źle. Podczas nurkowania na nitroksie lub mieszankach gazów, większe ciśnienie parcjalne tlenu może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek, podobnie jak zwiększona ilość dwutlenku węgla. Najlepszym rozwiązaniem jest uzyskanie precyzyjnej diagnozy, jaka jest przyczyna występowania tych zmian stanu świadomości, ponieważ efektywne metody leczenia często są dostępne. Nie możesz podjąć odpowiedniej decyzji dotyczącej zdolności do nurkowania do momentu rozwiązania tego problemu. Być może zajmie to trochę czasu i będziesz musiał udać się na wizytę do neurologa lub innego specjalisty.
Uwielbiam nurkowanie, ale niedawno stwierdzono u mnie stwardnienie rozsiane (SM). Czy mogę nadal nurkować?
Ta choroba immunologiczna występująca u ludzi młodych i w średnim wieku charakteryzuje się występowaniem dysfunkcji neurologicznych, po których następuje remisja. Zakres niesprawności jest bardzo zmienny, a w ostatnich latach metody leczenia znacznie się poprawiły.

Forma fizyczna a nurkowanie

  1. Nie ma dowodów na to, że nurkowanie samo w sobie ma wpływ na tę chorobę. Około 20 lat temu podjęto nieudane próby leczenia stwardnienia rozsianego tlenem hiperbarycznym – terapia nie pogorszyła stanu pacjentów, ale również go nie poprawiła.
     
  2. Zaleca się, aby chorzy na stwardnienie rozsiane nie wykonywali wyczerpujących ćwiczeń fizycznych oraz unikali przegrzania i przemarznięcia. Osoby z SM, które chciałyby rozpocząć nurkowanie powinny przestrzegać tej rady.
     
  3. W każdym przypadku rozważ, czy chory, który chce nurkować jest w stanie wytrzymać obciążenie fizyczne i opanować umiejętności w wodzie. Taka osoba powinna porozmawiać ze swoim lekarzem i neurologiem na temat nurkowania.
estem instruktorem. Kilka dni temu przyszedł do mnie mężczyzna z ważnym zaświadczeniem o zdolności do nurkowania. Powiedział mi, że jest chory na padaczkę i jest w trakcie leczenia. Martwię się, że może mieć atak pod wodą. Czy możecie udzielić mi jakiejś rady?
Jeśli chodzi o Twojego kursanta i jakąkolwiek postać padaczki, możesz rozważyć dopuszczenie go do nurkowania, jeżeli zostały spełnione trzy poniższe warunki: - kursant nie miał żadnego ataku od 5 lat, - ma normalne EEG, - nie potrzebuje już leczenia.
W tym przypadku trzeci warunek nie został spełniony, dlatego sugeruję wysłanie kursanta na badanie przez lekarza nurkowego lub lekarza medycyny hiperbarycznej, aby ocenił jego zdolność do nurkowania biorąc pod uwagę historię choroby.
Jestem początkującym nurkiem i mam problem z wyrównaniem ciśnienia w uszach. Słyszałem, że nie powinienem nurkować, jeśli biorę leki obkurczające błonę śluzową nosa, ale czy bezpieczne jest nurkowanie, jeśli biorę sterydy donosowe?
Bardzo często zdarza się, że początkujący nurkowie mają problem z wyrównaniem ciśnienia w przestrzeniach powietrznych w uchu środkowym. Kiedy zdobędziesz doświadczenie i nauczysz się stosować technikę, która działa najlepiej w Twoim przypadku, zobaczysz, że wyrównywanie ciśnienia stanie się łatwiejsze.

Nie ma zbyt wielu danych naukowych dotyczących działania specyficznych leków i nurkowania, ale biorąc pod uwagę znane skutki uboczne sterydów donosowych w sprayu nie należy przypuszczać, aby były one problematyczne dla nurków. Chociaż szybkie działanie leków obkurczających błonę śluzową może być atrakcyjne, jest kilka powodów, dla których sterydy mogą być bezpieczniejsze. Opuchlizna i zapalenie komórek, które wyściełają trąbki Eustachiusza, przestrzenie w uchu środkowym i zatoki mogą doprowadzić do zatkania ucha i urazu ciśnieniowego.

Błony śluzowe wyściełające te struktury są unaczynione, więc leki obkurczające dają krótkotrwałą ulgę, ponieważ zwężają naczynia krwionośne w błonach śluzowych, co zmniejsza opuchliznę. Jednak kiedy leki obkurczające przestaną działać, naczynia krwionośne z powrotem się rozszerzają i mogą nabrzmieć tak, że będą zawierać więcej krwi niż wcześniej (jest to efekt rykoszetu).
W przeciwieństwie do leków obkurczających, sterydy nie zwężają naczyń krwionośnych, czyli nie ma efektu rykoszetu. Drugą wadą leków obkurczających jest to, że należy je brać tylko przez krótki okres czasu i mogą przestać działać efektywnie, jeśli będą zażywane zbyt często.
Z drugiej strony sterydy, takie jak fluticasone propionate lub inne podobne leki są przeznaczone do używania przez o wiele dłuższy czas niż leki obkurczające. Dlatego zapobieganie barotraumie ucha środkowego jest o wiele skuteczniejsze, jeśli nurek unika leków obkurczających śluzówkę i nauczy się odpowiednich technik wyrównywania ciśnienia w uchu środkowym podczas zanurzania.

Cztery tygodnie temu przeszedłem tympanoplastykę (operację naprawienia przerwanej błony bębenkowej) i mastoidektomię (usuwanie infekcji z kości za uchem). Kiedy mogę wrócić do nurkowania, a może powinienem zupełnie przestać nurkować?
Procedury operacyjne w uchu środkowym mogą prowadzić do powstania zupełnie innych warunków, jeśli chodzi o wentylację. Mastoidektomia jest bardzo skomplikowaną operacją. Po większości zabiegów tympanoplastyki można wrócić do nurkowania w miarę szybko, jeśli błona bębenkowa się zrośnie (co musi stwierdzić lekarz laryngolog), ale czas gojenia po mastoidektomii wynosi 8 do 12 tygodni.

Po tym czasie laryngolog musi zdecydować, czy dana osoba może wrócić do nurkowania.
Ze względu na zmienioną anatomię ucha, po całkowitym wyleczeniu konieczne jest dokładne badanie przez specjalistę, który w takich przypadkach sprawdzi wytrzymałość i możliwość wyrównania ciśnienia.

Wiem, że uczucie zmęczenia po nurkowaniu może być symptomem choroby dekompresyjnej, ale ja prawie zawsze czuję się zmęczony po nurkowaniu. Czy powinienem się martwić?
Normalne zmęczenie (czyli niewywołane przez chorobę) jest różne u różnych osób. Czynniki takie jak indywidualna sprawność fizyczna, temperatura, ucisk elementów sprzętu, umiejętności nurkowe, wysiłek podczas nurkowania, stres psychologiczny (pozytywny lub negatywny) i dekoncentracja mogą mieć wpływ na poziom zmęczenia u danej osoby.

Jeśli te czynniki występują podczas nurkowania, trudno jest zakwalifikować zmęczenie jako symptom choroby dekompresyjnej (DCS), ale przez wiele lat zostało udokumentowane, że niezwykłe wyczerpanie występuje w połączeniu z innymi symptomami DCS.

Mechanizm powstawania tego zmęczenia jako symptomu DCS nie jest do końca wyjaśniony, choć wydaje się, że może to być reakcja na kaskadę fizjologicznych zdarzeń, które mają miejsce w różnych tkankach.
Zmęczenie może być wywołane przez bezpośrednią stymulację tkanki nerwowej lub pośrednio przez stymulację innych tkanek. Obecnie uwaga badaczy skupia się na identyfikacji biochemicznych markerów DCS i jest prawdopodobne, że to pomoże rozwiązać tę kwestię.

W międzyczasie można rozsądnie stwierdzić, że DCS jest złożoną reakcją organizmu na uraz dekompresyjny. Niezwykłe lub „nieuzasadnione” zmęczenie (które jest zbyt duże od normalnego biorąc pod uwagę dana osobę i jej nurkowanie) jest znanym symptomem.

Wyświetlanie 21 - 40 z 60 rezultatów.