Często zadawane pytania z zakresu medycyny

Tässä on luettelo usein kysytyistä kysymyksistä, jotka on koottu vuosien ajalta. Listan ovat laatineet DANin lääketieteen asiantuntijat, ja siinä on esitetty erityisiä, näyttöön perustuvia suosituksia, joita jäseniemme tulisi ottaa huomioon.

Szukaj

Kiedy wynurzyłem się na powierzchnię po ostatnim nurkowaniu zauważyłem, że mam przekrwione oczy i sińce pod oczami. Czy kiedykolwiek słyszeliście o takim przypadku?
Podobnie jak w przypadku przestrzeni powietrznych w naszych zatokach i uszach, podczas zanurzania musimy również wyrównywać ciśnienie w masce. Jeśli nurek nie wyrównuje ciśnienia poprzez zrobienie wydechu przez nos, w masce może wytworzyć się podciśnienie, które powoduje zasysanie.

Takie zjawisko nazywane jest „ściśnięciem maski” i może być przyczyną różnego stopnia barotraumy (urazu ciśnieniowego) miękkich tkanek twarzy i oczu. Miękka tkanka wokół oczu puchnie (obrzęk okołooczodołowy) i zmienia kolor na czerwony lub występuje siniak (wysięk). Same oczy wydają się przekrwione. Jeśli ból oczu lub problemy z widzeniem nie występują, nie stosuje się specjalnego leczenia barotraumy twarzy.

Obrażenia spowodowane ściśnięciem maski mogą się goić nawet dwa tygodnie lub dłużej, ale w końcu organizm wchłonie wysięk i obrzęk. Wygląd danej osoby może się pogorszyć przed nastąpieniem poprawy.

Jeżeli nurek odczuwa ból oczu lub ma problemy z widzeniem, takie jak zamazany obraz lub częściowa utrata pola widzenia, natychmiast powinien skonsultować się z lekarzem lub okulistą. Te symptomy występują bardzo rzadko po ściśnięciu maski.
Najlepszym leczeniem jest zapobieganie. Wydychanie powierza nosem podczas zanurzania (co następuje naturalnie na przykład podczas wyrównywania ciśnienia metodą Valsalvy) zminimalizuje ryzyko barotraumy twarzy.

Mniej więcej miesiąc temu wykonałem dwa nurkowania – pierwsze na głębokość 27 metrów przez 20 minut, drugie na głębokość 11 metrów przez 35 minut. Nurkowania odbyły się z dużym marginesem do granicy limitów wyznaczonych przez komputer, nie zrobiliśmy przystanku bezpieczeństwa i być może wykonałem jedno nieco zbyt szybkie wynurzenie. Przez około cztery dni po nurkowaniu czułem się dobrze, ale potem poczułem ostry ból w łokciu. Jeśli nie używam ręki, nic mnie nie boli, ale przy skręcaniu przedramienia lub zginaniu łokcia wciąż czuję tępy ból. Czy to może być w jakikolwiek sposób związane z moim nurkowaniem?
Jeśli nie miałeś symptomów przez pełne cztery dni, jest raczej mało prawdopodobne, że występujące potem symptomy są związane z chorobą dekompresyjną po nurkowaniu. Azot zaabsorbowany podczas nurkowań musi zachowywać się zgodnie z podstawowymi prawami gazowymi – nie może pozostać w tkankach, kiedy ciśnienie parcjalne azotu w powietrzu, którym oddychamy spadnie do ciśnienia na poziomie morza.

Chociaż organizm odsyca azot o wiele wolniej, niż się nim nasyca, jednak w końcu usuwa go z tkanek. Ciśnienie azotu znajdującego się w tkankach po nurkowaniu powinno wyrównać się do ciśnienia azotu w otoczeniu w ciągu 24 godzin.

Jeżeli czujesz ból tylko podczas poruszania stawem, prawdopodobnie doszło do naciągnięcia mięśnia lub urazu.

Na ból ogólnie związany z choroba dekompresyjną nie ma wpływu ruch lub jego brak – ten ból pozostaje cały czas mniej więcej taki sam.
Jeżeli możesz wywołać symptom ruszając stawem, oznacza to, że doszło do przeciążenia lub uraz został spowodowany powtarzającym się ruchem.
Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, powinieneś udać się do swojego lekarza, aby zalecił Ci odpowiednią terapię, która zapobiegnie trwałemu uszkodzeniu stawu.

W zeszłym tygodniu dostałem akwarium ze słoną wodą, w którym był ukwiał i mała skrzydlica. Zauważyłem, że skrzydlica przepływa przez ukwiał i myślałem, że go uszkodzi, dlatego włożyłem rękę do wody i odepchnąłem rybę. Wtedy skrzydlica ukłuła mnie w palce i teraz wszystkie są spuchnięte i pokryte pęcherzami. Czy mogę coś z tym zrobić?
Skrzydlice (jak również skorpeny i szkaradnice) mają kolce grzbietowe, brzuszne i odbytowe, które przenoszą jad z gruczołów jadowych do rany kłutej. Powszechnie występujące reakcje na ten jad to zaczerwienienie lub zblednięcie okolicy rany, opuchlizna i pęcherze (po ukłuciu skrzydlicy). Mogą być one niezwykle bolesne i czasami zagrażają życiu (w przypadku szkaradnicy).

Leczenie

Zanurzenie rany w bardzo ciepłej wodzie (na granicy tolerancji - 43,3 do 45˚ C) może przynieść ogromną ulgę w bólu po ukłuciu skrzydlicy. Prawdopodobnie będzie to mniej efektywne po ukąszeniu skorpeny i może nie przynieść prawie żadnego efektu po ukłuciu szkaradnicy, ale i tak należy to zastosować, ponieważ ciepło może dezaktywować niektóre niebezpieczne składniki jadu.
Jeśli poszkodowana osoba wydaje się odurzona lub słaba, wymiotuje, ma duszności albo straciła przytomność, natychmiast sprowadź zaawansowaną pomoc medyczną.
Pielęgnacja ran jest standardowa, czyli w przypadku rany z pęcherzem odpowiednia terapia polega na nałożeniu antyseptyku stosowanego miejscowo (takiego jak krem Silver Sulfadiazene lub maść Bacitracin) oraz codziennej zmianie opatrunku. Ukąszenie skorpeny często goi się przez wiele tygodni lub miesięcy, dlatego wymaga opieki lekarza. Istnieje antytoksyna dostępna dla lekarzy, która pomaga w leczeniu ukąszenia szkaradnicy.

Czy bezpieczne jest nurkowanie z przerwaną błoną bębenkową?
Przerwanie (perforacja) błony bębenkowej może być spowodowane przez nurkowanie lub inne czynniki niezwiązane z nurkowaniem.

W wielu przypadkach przerwanie błony w wyniku urazu goi się samoistnie.

Po wyleczeniu musisz poczekać przez pewien czas i możesz wrócić do nurkowania, jeżeli Twój lekarz stwierdzi, że błona jest całkowicie zdrowa i nie ma problemów z trąbką Eustachiusza.
Zazwyczaj należy odczekać dwa miesiące po wyleczeniu.
Jeśli perforacja się nie goi, chirurg specjalizujący się w otolaryngologii może naprawić uszkodzenie, a po wyleczeniu należy przestrzegać wyżej wymienionych zasad.
Ważne jest, aby sprawdzić, czy nie występują przewlekłe problemy z nosem i zatokami, jeżeli gojenie nie następuje.

Chroniczne perforacje, które się nie zabliźniają są przeciwwskazaniem do nurkowania. Niektórzy zalecają takim osobom używanie zatyczek do uszu, ale jeżeli do ucha dostanie się woda, może to spowodować poważną infekcję.

Nurkowanie jest sportem związanym ze swoistym ryzykiem i osoby niesłyszące lub po operacji ucha mogą być w grupie wyższego ryzyka. Jeśli chodzi o powrót do nurkowania po wszczepieniu implantu, taka osoba powinna poczekać przez minimum 3 miesiące po operacji, być w stanie wyrównać ciśnienie w operowanym uchu (które musi być całkowicie wyleczone), nie mieć symptomów takich jak vertigo, utrata równowagi czy ból, a krwiak po operacji musi być całkowicie wchłonięty (brak krwi za błoną bębenkową). Podczas badania pod mikroskopem nie mogą być widoczne żadne przetoki, a błona bębenkowa nie powinna mieć kontaktu z elektrodą przy maksymalnym wychyleniu do środka (lekarz delikatnie wdmuchnie powietrze do Twojego kanału usznego, aby sprawdzić, czy poczujesz zawroty głowy i czy błona bębenkowa dotknie elektrody ślimakowej). Wyniki twojego badania neurologicznego powinny być w normie. Przedyskutuj te rekomendacje ze swoim lekarzem otologiem i stosuj się do jego zaleceń.
W przypadku instrumentów dętych ryzyko dotyczy prawdopodobieństwa zwiększenia ciśnienia w klatce piersiowej, co może ułatwić przemieszczenie się do tętnic potencjalnych pęcherzyków znajdujących się w żyłach.

To może się zdarzyć zarówno u osoby, u której występuje przeciek prawo-lewy (nieprawidłowe przemieszczanie się krwi w sercu), jak również przy normalnie zbudowanym sercu.

Powodem takiego stanu są duże ilości zatorów gazowych (VGE), które podnoszą ciśnienie w prawej komorze serca i wywierają nacisk na filtr płucny.
Odczekanie całego czasu odsycania, który pokazuje Twój komputer nurkowy Galileo nie jest błędem, ale jest działaniem bardzo zapobiegawczym. Należy wydłużyć ten czas po zaawansowanych lub technicznych nurkowaniach, ale nawet w takich przypadkach VGE są rzadko wykrywalne po 4-6 godzinach.

Czy osoby z implantem ślimakowym mogą nurkować?
Nurkowanie jest sportem związanym ze swoistym ryzykiem i osoby niesłyszące lub po operacji ucha mogą być w grupie wyższego ryzyka.

Jeśli chodzi o powrót do nurkowania po wszczepieniu implantu, taka osoba powinna poczekać przez minimum 3 miesiące po operacji, być w stanie wyrównać ciśnienie w operowanym uchu (które musi być całkowicie wyleczone), nie mieć symptomów takich jak vertigo, utrata równowagi czy ból, a krwiak po operacji musi być całkowicie wchłonięty (brak krwi za błoną bębenkową).

Podczas badania pod mikroskopem nie mogą być widoczne żadne przetoki, a błona bębenkowa nie powinna mieć kontaktu z elektrodą przy maksymalnym wychyleniu do środka (lekarz delikatnie wdmuchnie powietrze do Twojego kanału usznego, aby sprawdzić, czy poczujesz zawroty głowy i czy błona bębenkowa dotknie elektrody ślimakowej).

Wyniki twojego badania neurologicznego powinny być w normie. Przedyskutuj te rekomendacje ze swoim lekarzem otologiem i stosuj się do jego zaleceń.

Mam pytanie dotyczące odsycania gazów z mojego organizmu. Jestem nurkiem technicznym i po głębokich nurkowaniach czuję się bardzo zmęczony. Próbowałem eksperymentować z ustawieniem Gradient Faktorów, ale problem pozostał. Mam wytatuowane całe ciało oprócz głowy i stóp. Moje pytanie brzmi: czy gazy obojętne odsycają się dłużej z powodu tuszu pod skórą, czy jest to mit?
Tatuaże nie mają wpływu na szybkość odsycania gazów. Tempo odsycania jest różne u każdej osoby i może zmieniać się z dnia na dzień.
Dlatego jedynym logicznym rozwiązaniem jest zmniejszenie nasycenia – można to wyliczyć biorąc pod uwagę głębokość, czas nurkowania i stężenie azotu (gazu obojętnego) w mieszaninie oddechowej.
W przypadku braku dostępu do komory hiperbarycznej, czy DAN zaleca rekompresję nurka z DCS w wodzie?
DAN nie zaleca, aby nurek, u którego występują symptomy DCS wykonywał rekompresję w wodzie oddychając standardowym powietrzem. W niektórych miejscach na świecie leczy się nurków przy pomocy rekompresji w wodzie ze względu na brak komory hiperbarycznej. Dawniej leczono nurków w komorze hiperbarycznej wykorzystując tabele do terapii opracowane przez U.S. Navy i podając nurkom do oddychania powietrze zamiast tlenu.

Współczynnik nieudanych przypadków takiego leczenia był duży. Jest mało prawdopodobne, że rekompresja w wodzie z wykorzystaniem powietrza do oddychania będzie bardziej efektywna niż stare tabele do terapii.

W niektórych miejscach z powodzeniem stosuje się rekompresję nurka w wodzie podając mu do oddychania tlen zamiast standardowego powietrza. Należy jednak pamiętać, że z taką rekompresją związane są specyficzne rodzaje ryzyka i nie należy jej próbować bez odpowiedniego wyszkolenia i sprzętu lub bez obecności osoby, która potrafi ocenić stan zdrowia nurka.
Przeprowadzenie rekompresji w wodzie zazwyczaj przekracza umiejętności osób obecnych na miejscu zdarzenia, które nie będą potrafiły udzielić odpowiedniej pomocy poszkodowanemu nurkowi.

Jakakolwiek rekompresja w wodzie nie jest obecnie zalecana przez DAN.

W zeszły weekend wykonałem trzy nurkowania w każdym dniu i skończyłem nurkować w niedzielę około południa. W ciągu obu tych dni miałem problem z wyrównaniem ciśnienia w uszach, a podczas ostatniego nurkowania dostałem blokady wstecznej. Słyszę dobrze i nie czuję żadnego bólu, ale po jednej stronie szyi mam kilka małych pęcherzyków, które mogę wcisnąć, ale nie są one bolesne. Czy kiedykolwiek słyszeliście o takiej sytuacji?
Pęcherzyki powietrza generalnie nie skupiają się pod skórą na szyi lub gdziekolwiek indziej w organizmie. Chociaż wydaje się, że w Twoim przypadku uwięzione powietrze pochodzi z ucha środkowego, byłoby to trochę niezwykłe, ponieważ nie masz bólu w uchu lub innych symptomów, takich jak dzwonienie, dźwięk przypominający ryczenie lub nawet utrata słuchu.

Uraz ciśnieniowy może z łatwością uszkodzić błonę bębenkową lub jedną albo kilka delikatnych wewnętrznych błon związanych z przewodzeniem dźwięku wewnątrz ucha.

Chociaż nie można tego stwierdzić z cała pewnością, jest bardziej prawdopodobne, że to uwięzione powietrze, czyli odma podskórna powstała po urazie ciśnieniowym płuc.

Czasami nasze płuca są poddane zbyt dużemu ciśnieniu, na przykład jeśli mamy problem z wyrównaniem ciśnienia. Może się tak zdarzyć, jeśli próbujemy wtłoczyć powietrze do zatok i ucha środkowego z większą siłą, niż jest to konieczne; taka praktyka może zwiększyć ciśnienie w przestrzeniach powietrznych płuca, przez co powietrze ucieka z tkanek płuc i może przedostać się w górę ramienia, do szyi, a nawet twarzy.

Odma podskórna nie wymaga leczenia w komorze hiperbarycznej, ale dobrym pomysłem jest udanie się do lekarza, aby określił przyczynę występowania pęcherzyków powietrza.

Większość turystów potrzebuje 24 godzin, aby dotrzeć do naszych resortów w Tajlandii. Zauważyłem, że wielu z ich zaczyna nurkować od razu po przyjeździe i często zaczynają pić całkiem sporą ilość alkoholu. Czy nie istnieje większe ryzyko choroby dekompresyjnej po długim locie, jeśli zaczynają nurkowanie od razu po przyjeździe? Nie powinni poczekać jednego dnia przed rozpoczęciem nurkowania?
Łagodne odwodnienie może się zdarzyć podczas długich lotów, zwłaszcza jeśli podróżni przekraczają kilka stref czasowych. Może się do niego również przyczyniać picie alkoholu. Ogólnie mówiąc uważa się, że odwodnienie może predysponować nurka do choroby dekompresyjnej, ponieważ usuwanie gazu obojętnego (w przypadku nurkowania jest to azot) jest mniej efektywne.

Dowody wskazujące na zwiększone ryzyko DCI pierwszego dnia podróży nurkowej nie są wystarczające, aby zalecać 24-godziną przerwę przed nurkowaniem po lataniu samolotem.

Jednak te dowody wystarczają, aby stosować się do następującej rady: należy stopniowo wykonywać coraz trudniejsze nurkowania zaczynając od mniejszej ilości, płytszych i bardziej konserwatywnych nurkowań, zwłaszcza jeśli występuje jeden z następujących czynników: długa podróż, możliwość wystąpienia dalszego odwodnienia organizmu, długa przerwa po ostatnim nurkowaniu, używanie nieznanego, wypożyczonego sprzętu, nieznajomość miejsca nurkowego itp.

Powolny start daje również nurkom możliwość odpoczynku i nawodnienia, przystosowania się do nowej strefy klimatycznej oraz zapoznania z nowym/wypożyczonym sprzętem nurkowym.

W przyszłym miesiącu planuję wspiąć się na górę Rinjani, która znajduje się poza granicami Bali, a przed wspinaczką zamierzam wykonać kilka nurkowań. Po zrobieniu rezerwacji zauważyłem, że plan jest bardziej napięty, niż sądziłem, dlatego szukam informacji dotyczących zachowania bezpieczeństwa po nurkowaniu. Rano planujemy zrobić dwa nurkowania z butlą na maksymalną głębokość 18 metrów, a potem zrelaksować się do końca dnia. Następnego dnia chcemy wspiąć się na górę osiągając 2700 metrów i zostać na wysokości ponad 2500 metrów przez kolejne 3 dni. Próbuję zebrać informacje na ten temat, ale dostępne dane dotyczą latania samolotem, które odbywa się o wiele wyżej i trwa o wiele krócej, dlatego jestem nieco zdezorientowany. Czy mogę otrzymać jakiekolwiek informacje na temat bezpieczeństwa tego planu?
Jeśli po nurkowaniu zamierzasz wspiąć się na wysokość ponad 700 m, obowiązują Cię takie same zasady, jak w przypadku latania samolotem po nurkowaniu.
Zatem w Twoim przypadku DAN zaleca wykonanie co najmniej 18-godzinnej przerwy powierzchniowej, a jeżeli nurkowałeś dekompresyjnie, przezornie będzie wydłużyć tę przerwę o dodatkowe kilka godzin.
Jak długo powinienem unikać nurkowania po przerwaniu błony bębenkowej, po którym doszło do infekcji ucha? Uraz miał miejsce 3 tygodnie temu i zastanawiam się, czy to kwestia tygodni czy miesięcy, zanim będę mógł wrócić do wody.
Trudno powiedzieć, ile czasu będziesz musiał poczekać, zanim zaczniesz nurkować po perforacji błony bębenkowej, ponieważ to zależy od tego, jakie uszkodzenia spowodowała infekcja i jak szybko będzie się to goić. Na pewno minie kilka tygodni, zanim błona bębenkowa w pełni się wyleczy i będzie w stanie wytrzymać różnice ciśnień, które są nieuniknione w nurkowaniu. Będziesz musiał skonsultować się ze swoim laryngologiem.

Kiedy Twój lekarz stwierdzi, że miejsce uszkodzenia się zasklepiło, musisz zrobić badania, aby dowiedzieć się, ile czasu potrwa, zanim błona bębenkowa odzyska pełną wytrzymałość.

Niestety po poważnych uszkodzeniach spowodowanych przez infekcję błona może nie zasklepić się sama w ciągu przewidywanych 6 tygodni i wymagany będzie zabieg chirurgiczny.
Po takim zabiegu należy uwzględnić czas leczenia do momentu, gdy błona bębenkowa będzie w stanie wytrzymać zmiany ciśnienia.

Przeczytałem na internecie, że korale mogą rosnąć pod ludzką skórą. Czy to prawda?
Nie. Korale nie mogą żyć w ludzkim organizmie. Korale to zwierzęta morskie, które nie są w stanie rosnąć poza środowiskiem morskim. Niektóre bakterie, pasożyty i inne organizmy ewoluowały tak, aby żyć i rozmnażać się w ludzkich tkankach, ale korale do nich nie należą.

Chociaż zarówno ludzie jak i korale należą do królestwa Animalia (Zwierzęta), ich tkanki i układy organizmu nie są zgodne.

Kiedy doznasz urazu, Twoje ciało aktywuje leukocyty (białe krwinki) i zwiększa ich produkcję - tworzy się ropa, która zbiera się wokół rany i przyspiesza usuwanie obcego ciała.

Jeżeli twój organizm nie jest w stanie usunąć ciała obcego (np. korala), odgrodzi je odpornymi komórkami tworząc ziarniaka. W takim przypadku możesz wyczuć guzek pod skórą w miejscu, gdzie znajduje się ziarniak.
Sprawdzaj, czy nie dochodzi do infekcji (objawiającej się zaczerwienieniem, opuchlizną, ciepłem i bólem), ale możesz być pewny, że koral nie rośnie Ci pod skórą.

Dlaczego skutki choroby dekompresyjnej (DCS) trwają dłużej niż 12 do 18 godzin, które zajmuje usunięcie gazu z organizmu? Czy pęcherzyki powodujące DCS prowadzą do innych problemów utrzymujących się w organizmie przez dłuższy czas? Jeśli tak jest, dlaczego pobyt w komorze hiperbarycznej łagodzi symptomy DCS nawet wtedy, gdy minął już dzień lub kilka dni i poziom gazu obojętnego w organizmie już nie jest podwyższony?
DCS może objawiać się w różny sposób, a objawy i symptomy zależą od tego, na który układ organizmu wpłynęły pęcherzyki. W przypadku DCS zazwyczaj mamy do czynienia z dużą ilością małych pęcherzyków, które mogą spowodować mechaniczne uszkodzenia tkanek i przerwanie przepływu krwi do niektórych obszarów ciała.

W śródbłonku (komórkach wyściełających naczynia krwionośne) może dojść do podrażnienia wywołującego stan zapalny, który może doprowadzić do tego, że płytki krwi zaczną krzepnąć, a białe krwinki zaczną się kumulować. Aby wyleczyć zapalenie i uszkodzenie tkanek potrzeba czasu, dlatego DCS trwa dłużej niż czas potrzebny na eliminację gazu obojętnego.

Hiperbaryczna terapia tlenowa (Hyperbaric oxygen therapy – HBOT) może być skuteczna przez kilka dni lub nawet tydzień po nurkowaniu, ponieważ HBOT działa antyzapalnie i natlenia uszkodzone tkanki, co przyspiesza gojenie. Takie leczenie jest często stosowane w przypadku uszkodzenia tkanek, stanów zapalnych i innych urazów, gdy w organizmie nie ma już nadmiaru gazu obojętnego.

W takich przypadkach celem jest wyłącznie przyspieszenie gojenia. Należy pamiętać, że hiperbaryczna terapia tlenem zastosowana w krótkim okresie czasu po wystąpieniu urazu przyspiesza usuwanie gazu obojętnego z organizmu.

Niedawno przeszedłem stapedekotmię. Czy mogę nurkować biorąc pod uwagę ryzyko z tym związane?
Chirurdzy laryngologiczni wyszkoleni w medycynie nurkowej różnią się w swojej opinii odnośnie nurkowania po stapedektomii.

Jest to operacja polegająca na zastąpieniu strzemiączka w uchu środkowym przez protezę w celu wyleczenia utraty słuchu.

Ta kontrowersja obejmuje nurkowania z jakąkolwiek wadą ucha, która zwiększa ryzyko trwałego urazu.
U wszystkich osób nurkujących może dojść do urazu ucha, a barotraumy (urazy ciśnieniowe) ucha środkowego i/lub wewnętrznego zwiększają ryzyko utraty słuchu.

Niektórzy laryngolodzy całkowicie odradzają nurkowanie osobom, które mają problem z uszami, natomiast inni eksperci twierdzą, że pacjenci, którzy rozumieją i akceptują potencjalne ryzyko mogą nurkować.
Istnieją nieliczne badania opisujące niewielką grupę nurków po stapedektomii. Wyniki tych badań wskazują na to, że te osoby nie są bardziej narażone na urazy w porównaniu z kontrolną grupą nurków pod warunkiem, że potrafią bezpiecznie wyrównać ciśnienie w uszach i zatokach, kiedy zmienia się ciśnienie otoczenia.

Mając to na uwadze trzeba pamiętać, że konsekwencje braku wyrównania ciśnienia mogą być o wiele poważniejsze dla osób po stapedektomii.
Niezdolność do wyrównania ciśnienia w uchu środkowym lub próba zrobienia tego zbyt mocno może przemieścić sztuczne strzemiączko.
Może się to skończyć trwałą utratą słuchu i trzeba wykonać operację, aby przesunąć je z powrotem na miejsce.

Inne ryzyko związane z nurkowaniem po stapedektomii polega na tym, że proteza może uszkodzić okienko owalne lub okrągłe w ślimaku.

Taki uraz może na stałe wpłynąć na pogorszenie słuchu i zmysłu równowagi.

Ryzyko urazu niekoniecznie musi być większe niż u innych nurków, ale konsekwencje takiego urazu są poważniejsze.

Zanim zdecydujesz, czy chcesz zacząć lub wrócić do nurkowania, dla swojego dobra powinieneś otwarcie porozmawiać z lekarzem, sprawdzić swoją zdolność do nurkowania i zrobić brutalnie szczerą analizę ryzyka i korzyści na podstawie dostępnych informacji.

Kiedy nie mam kaptura, mogę bez problemu wyrównać ciśnienie w uszach, ale kiedy nurkuję w kapturze, zawsze mam duży problem. Z czego wynika ta różnica?
Kiedy wyrównujemy ciśnienie w uchu środkowym używając metody Valsalvy lub innej techniki, błona bębenkowa odkształca się lekko na zewnątrz.

Jeżeli kanał ucha jest odsłonięty i może przenosić ciśnienie, woda w kanale przemieszcza się bez problemu.

Kaptur, który mocno przylega do ucha zewnętrznego może w dużym stopniu ograniczyć ruchy tej wody, co utrudnia wyrównanie ciśnienia przez nurka.

Można sobie z tym łatwo poradzić wsadzając palec pod kaptur obok ucha, co sprawi, że woda będzie się łatwiej przemieszczać. I

nna metoda używana przez niektórych nurków polega na tym, aby wyciąć otwór w wewnętrznym materiale i neoprenie kaptura obok kanału ucha, ale zostawić zewnętrzny materiał.
Ten otwór pozwoli na przemieszczanie się wody z niewielkimi ograniczeniami.

Czy mogę nurkować z nadciśnieniem?
Generalnie zwiększone ciśnienie krwi czyli nadciśnienie nie jest przeciwwskazaniem do rekreacyjnego nurkowania. Jednak należy określić, jak duże jest to nadciśnienie i czy nie występują typowe negatywne konsekwencje spowodowane długotrwałym wysokim ciśnieniem krwi.
Ponieważ w większości przypadków nadciśnienie wymaga terapii lekami, które mogą mieć niepożądane skutki uboczne, należy najpierw określić, czy te leki mogą być zażywane w nurkowaniu rekreacyjnym.
Stwierdzono u mnie przetrwały otwór owalny drugiego stopnia (PFO). Wiem, że mogę przejść operację i można go zamknąć przy pomocy narzędzia przypominającego parasolkę. Czy operacja jest rozwiązaniem? Czy będę mógł później regularnie nurkować?
Zgodnie z wytycznymi Szwajcarskiego Stowarzyszenia Medycyny Podwodnej i Hiperbarycznej (Swiss Underwater and Hyperbaric Medical Society – SUHMS), nurek z drugim i trzecim stopniem PFO może nurkować stosując się do „zaleceń nurkowania z niską ilością pęcherzyków”:
  1. Najpierw wykonaj głęboką część nurkowania i unikaj profili typu jo-jo (unikaj wynurzania się do strefy 0 – 10 metrów i ponownego zanurzania).
     
  2. Zmniejsz prędkość wynurzenia na głębokości ostatnich 10 metrów do 5 metrów/minutę.
     
  3. Wykonaj przystanek bezpieczeństwa na głębokości 3-5 metrów przez co najmniej 5-10 minut.
     
  4. Nie wykonuj nurkowań do granicy limitów bezdekompresyjnych; nie wykonuj nurkowań z obowiązkowym przystankiem dekompresyjnym.
     
  5. Długość przerwy powierzchniowej powinna wynosić co najmniej 4 godziny przed następnym nurkowaniem.
     
  6. Wykonuj maksymalnie dwa nurkowania dziennie.
     
  7. Unikaj intensywnego ocieplania skóry po nurkowaniu (np. opalania się, gorącego prysznica, sauny).
     
  8. Jeśli nurkujesz na nitroksie używając tabel powietrznych lub ustawiając swój komputer na nurkowanie na powietrzu, zwracaj uwagę na toksyczność tlenową.
     
  9. Specjalny komputer nurkowy lub oprogramowanie może zmniejszyć ryzyko.

 

Dodatkowo, aby ograniczyć ryzyko przejścia pęcherzyków do obiegu tętniczego: 

  • unikaj dużego wysiłku fizycznego w strefie ostatnich 10 metrów przed wynurzeniem (szybkie płynięcie lub pływanie pod prąd pod koniec nurkowania),
     
  • unikaj wyczerpujących ćwiczeń fizycznych przez dwie godziny po zakończeniu nurkowania,
     
  • nurkowanie z przeziębieniem jest absolutnie zabronione; kaszel i wykonywanie próby Valsalvy na siłę ułatwia przejście pęcherzyków do obiegu tętniczego.

 

Niemniej jednak operacja będzie dobrym rozwiązaniem i po całkowitym zagojeniu możesz wrócić do nurkowania.

Jestem nurkiem i mam 76 lat. Podczas testu wysiłkowego EKG lekarze odkryli u mnie migotanie przedsionków. Po wykonaniu badań moczu i krwi, hematolog przepisał mi Xarelto (Rivaroxaban). Czy nadal mogę nurkować?
Migotanie przedsionków, które nie było stwierdzone do tej pory, zostało zdiagnozowane podczas testu wysiłkowego EKG, dlatego przepisano Ci terapię przy pomocy leku Xarelto (Rivaroxaban).
Jeśli to zaburzenie, mimo że jest przewlekłe, charakteryzuje się normalną częstotliwością bicia serca i brakiem symptomów podczas ćwiczeń fizycznych (tak jak w Twoim przypadku), bezpieczne nurkowanie nadal jest możliwe.
Mam niskie ciśnienie krwi. Czy rozpoczęcie nurkowania jest dla mnie bezpieczne?
Zazwyczaj tak! Jeżeli niskie ciśnienie krwi nie przeszkadza Ci w normalnym funkcjonowaniu na lądzie, nie powinno być problemem podczas nurkowania.

Jednak przed rozpoczęciem nurkowania radzę Ci pójść do lekarza i zrobić badania, zwłaszcza jeśli występują u Ciebie jakiekolwiek objawy lub symptomy niskiego ciśnienia krwi (hipotensji).

Wyświetlanie 41 - 60 z 60 rezultatów.